Bea Groen, onze gewaardeerde collega en Amelisweerd liefhebber, is overleden…

Eind januari is onverwacht overleden, onze gewaardeerde collega Bea Groen. Zij was een vaste strijder voor bescherming en behoud van de waardevolle Utrechtse landgoederen.

Nog geen maand geleden organiseerde zij een succesvolle actie in het door haar geliefde Markiezenbos van Amelisweerd, om de gevolgen van de verbreding van de A27 inzichtelijk te maken.

Ze volgde de ontwikkelingen op Amelisweerd en Rhijnauwen nauwgezet en schreef daar regelmatig over op de website en Facebookpagina van de Vrienden. Dat ging vaak over serieuze zaken als boomkap en beheerplannen, maar het konden ook kleine observaties zijn: de eerste bloeiende sneeuwklokjes, een bijzondere paddenstoel of Amelisweerd gedompeld in winterse rijp. 

Ze heeft door de jaren heen diverse rondleidingen verzorgd en lezingen gegeven. Waar wij als Vrienden van Amelisweerd bezig waren met de natuur en cultuur van de landgoederen, en de bescherming tegen alle bedreigingen, zorgde zij voor verdieping door de historie van de landgoederen te tonen. Tijdens haar excursies en lezingen, gaf zij de bewoners van Amelisweerd en Rhijnauwen door de eeuwen heen een gezicht. 

Vanuit Bea’s expertise over ecologie en geschiedenis van de Utrechtse landgoederen, schreef zij in eigen beheer het boek ‘Amelisweerd & Rhijnauwen | Wandelen en verkennen van heden en verleden’ (Bea Groen, 2015). Het boek kreeg een nominatie voor de Ithaka-prijs, een waardering voor publicaties over landgoederen en cultuurgroen erfgoed. Zij was daar bijzonder trots op. In het boek wist Bea de bijzondere natuur van de landgoederen en haar bewoners op een mooie en unieke manier te verbinden. Zij heeft daarmee een waardevolle bijdrage geleverd aan het behoud van de Utrechtse landgoederen. 

Maandag 6 februari is Bea gecremeerd. Het afscheid was een eerbetoon waarin alle facetten van haar bestaan en van haar passie, kennis en toewijding op veel gebieden bijeen kwamen. Wij zullen die passie, kennis en toewijding blijven herinneren en haar waardevolle inbreng missen. 

—